در صورتى صحيح است كه او قبول نمايد ولى اگر بخواهد از طلب يا حق خود بدون صلح بگذرد قبول كردن او لازم نيست.

مسئله 2173- اگر انسان مقدار بدهى خود را بداند و طلبكار او نداند، چنانچه طلبكار طلب خود را به كمتر از مقدارى كه هست صلح كند، مثلا پنجاه تومان طلبكار باشد و طلب خود را به ده تومان صلح نمايد، زيادى براى بدهكار حلال نيست، مگر آنكه مقدار بدهى خود را باو بگويد و او را راضى كند يا طورى باشد كه اگر مقدار طلب خود را ميدانست، باز هم بآن مقدار صلح ميكرد.

مسئله 2174- اگر بخواهند دو چيزى را كه از يك جنس و وزن آنها معلوم است بيكديگر صلح كنند، بايد وزن يكى بيشتر از ديگرى نباشد، بلكه اگر وزن آنها معلوم نباشد و احتمال دهند كه وزن يكى بيشتر از ديگرى است احتياط آنستكه آنها را بيكديگر صلح نكنند.

مسئله 2175- اگر دو نفر از يكنفر طلبكار باشند يا دو نفر از دو نفر ديگر طلبكار باشند و بخواهند طلبهاى خود را بيكديگر صلح كنند، چنانچه طلب آنان از يك جنس و وزن آنها يكى باشد مثلا هر دو ده من گندم طلبكار باشند، مصالحه صحيح است و همچنين است اگر جنس طلب آنان يكى نباشد مثلا يكى ده من برنج و ديگرى دوازده من گندم طلبكار باشد. ولى اگر طلب آنان از يك جنس و چيزى باشد كه معمولا با وزن يا پيمانه آنرا معامله ميكنند، در صورتيكه وزن يا پيمانه آنها مساوى نباشد، مصالحه آنان باطل است.

مسئله 2176- اگر از كسى طلبى دارد كه بايد بعد از مدتى بگيرد، چنانچه طلب خود را بمقدار كمترى صلح كند و مقصودش اين باشد كه از مقدارى از طلب خود گذشت كند و بقيه را نقد بگيرد اشكال ندارد.

مسئله 2177- اگر دو نفر چيزى را با هم صلح كنند، با رضايت يكديگر ميتوانند صلح را بهم بزنند و نيز اگر در ضمن معامله براى هر دو؛ يا يكى از آنان حق بهم زدن معامله را قرار داده باشند، كسيكه آن حق را دارد ميتواند صلح را بهم بزند.

مسئله 2178- تا وقتى خريدار و فروشنده از مجلس معامله متفرق نشده‌اند