قراردادى نكرده باشند و برخلاف معمول معامله كند، ضامن ميباشد اما اگر بعدا مطابق معمول معامله كند معامله او صحيح است مگر آنكه اذن شركاء مقيد باشد باينكه برخلاف قرارداد در صورت اول و خلاف معمول در صورت دوم عمل نكند كه بنابراين معامله بعد در هر دو صورت باطل است.

مسئله 2161- شريكى كه با سرمايه شركت معامله ميكند اگر زياده‌روى ننمايد و در نگهدارى سرمايه كوتاهى نكند و اتفاقا مقدارى از آن يا تمام آن تلف شود ضامن نيست.

مسئله 2162- شريكى كه با سرمايه شركت معامله ميكند اگر بگويد سرمايه تلف شده و پيش حاكم شرع قسم بخورد؛ بايد حرف او را قبول كرد.

مسئله 2163- اگر تمام شركاء از اجازه‌اى كه بتصرف در مال يكديگر داده‌اند برگردند، هيچ كدام نيمتواند در مال شركت تصرف كند و اگر يكى از آنان از اجازه خود برگردد؛ شركاى ديگر حق تصرف ندارند ولى كسيكه از اجازه خود برگشته، ميتواند در مال شركت تصرف كند.

مسئله 2164- هر وقت يكى از شركاء تقاضا كند كه سرمايه شركت را قسمت كنند، اگرچه شركت مدت داشته باشد، بايد ديگران قبول نمايند.

مسئله 2165- اگر يكى از شركاء بميرد، يا ديوانه، يا بيهوش شود، شركاى ديگر نميتوانند در مال شركت تصرف كنند و همچنين است اگر يكى از آنان سفيه شود يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نمايد يا از جهت مفلس شدن بحكم حاكم شرع از تصرف در مالش ممنوع شود.

مسئله 2166- اگر شريك؛ چيزى را نسيه براى خود بخرد، نفع و ضررش مال خود اوست ولى اگر براى شركت بخرد و شريك ديگر بگويد: بآن معامله راضى هستم، نفع و ضررش مال هر دو است.

مسئله 2167- اگر با سرمايه شركت معامله‌اى كنند، بعد بفهمند شركت باطل بوده، چنانچه طورى باشد كه اگر ميدانستند شركت درست نيست، بتصرف در مال يكديگر راضى بودند؛ معامله صحيح است و هرچه از آن معامله پيدا شود؛ مال همه آنان‌