مسئله 2132- حق بهم زدن معامله را خيار ميگويند و خريدار و فروشنده
در دوازده صورت ميتوانند معامله را بهم بزنند:
اول- آنكه از مجلس معامله متفرق نشده باشند و اين خيار را خيار مجلس
مىگويند.
دوم- آنكه فروشنده يا خريدار مغبون شده باشد (خيار غبن).
سوم- در معامله قرارداد كنند كه تا مدت معينى هر دو يا يكى از آنان
بتوانند معامله را بهم بزنند (خيار شرط).
چهارم- فروشنده يا خريدار، مال خود را بهتر از آنچه هست نشان دهد و
طورى كند كه قيمت مال در نظر مردم زياد شود (خيار تدليس).
پنجم- فروشنده يا خريدار شرط كند كه كارى انجام دهد؛ يا شرط كند مالى
را كه ميدهد طور مخصوصى باشد، و بآن شرط عمل نكند كه در اينصورت، ديگرى ميتواند
معامله را بهم بزند (خيار تخلف شرط).
ششم- در جنس يا عوض آن عيبى باشد (خيار عيب).
هفتم- معلوم شود جنسيكه فروخته شده ميان فروشنده و ديگرى بطور مشاع
مشترك بوده خواه فروشنده مال غير را هم فروخته باشد يا فقط مال خودش را فروخته
باشد و نگفته باشد با ديگرى مشاع است و در اينصورت خريدار اگر بمعامله راضى نشد
ميتواند معامله را بهم بزند (خيار شركت).
هشتم- اگر فروشنده مال خود را كه جدا است با مال شخص ديگر بفروشد و
آن شخص رد كند خريدار مىتواند پول آنرا از فروشنده پس بگيرد يا اصل معامله را فسخ
نمايد (خيار تبعض صفقه).
نهم- فروشنده خصوصيات جنس معينى را كه مشترى نديده باو بگويد، بعد
معلوم شود طورى كه گفته نبوده است يعنى ناقصتر است كه در اينصورت مشترى مىتواند
معامله را بهم بزند و نيز اگر مشترى خصوصيات عوض معينى را كه مىدهد