گفته ميشود برسد و مالك آن، بالغ و عاقل و آزاد باشد و بتواند در آن مال تصرف كند.

مسئله 1864- اگر انسان يازده ماه مالك گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره باشد، اول ماه دوازدهم بايد زكوة آنرا بدهد ولى اول سال بعد را بايد بعد از تمام شدن ماه دوازدهم حساب كند.

مسئله 1865- اگر مالك گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره در بين سال بالغ شود، بايد اول سال را اول بالغ شدن خود قرار دهد.

مسئله 1866- بنابر احتياط واجب وقت واجب شدن زكوة گندم و جو وقت دانه بستن آنها است و زكوة كشمش نيز بنابر احتياط وقتى واجب مى‌شود كه غوره است و موقعى هم كه رنگ خرما زرد يا سرخ شد بنابر احتياط زكوة آن واجب ميشود و اگر اتفاقا ملاحظه موقعى كه بآنها گندم و جو و انگور و خرما گويند موافق با نفع فقرا باشد احتياط واجب ملاحظه صرفه فقراء است مثل آنكه كسى مالك گندم يا جو شود بعد از بسته شدن دانه‌هاى آنها و پيش از آنكه بآنها گندم و جو بگويند كه در چنين صورتى احتياط واجب آنستكه زكوة آنرا مالك دوّم نيز بدهد ولى وقت دادن زكوة در گندم و جو موقع خرمن و جدا كردن كاه آنها و در خرما و كشمش موقعى است كه انگور، كشمش و رطب، تمر شده باشد.

مسئله 1867- اگر موقع واجب شدن زكوة گندم و جو و كشمش و خرما كه در مسئله پيش گفته شد، صاحب آنها بالغ باشد؛ بايد زكوة آنها را بدهد.

مسئله 1868- اگر صاحب گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره در تمام سال ديوانه باشد، زكوة بر او واجب نيست. ولى اگر در مقدارى از سال ديوانه باشد و در آخر سال عاقل گردد، بنابر احتياط مستحب زكوة را بدهد.

مسئله 1869- اگر صاحب گاو و گوسفند و شتر و طلا و نقره در مقدارى از سال مست يا بيهوش شود، زكوة از او ساقط نمى‌شود و همچنين است اگر موقع واجب شدن زكوة گندم و جو و خرما و كشمش مست يا بيهوش باشد.

مسئله 1870- مالى را كه از انسان غصب كرده‌اند و نميتواند در آن تصرف كند زكوة ندارد ولى اگر زراعتى را از او غصب كنند و موقعيكه زكوة آن واجب‌