شكسته بخواند و اگر وقت گذشته قضا ندارد و در اين چهار مسئله كه ذكر شد اگر در خارج وقت نيز احتياطا قضا نمايد خوب است.

مسئله 1371- اگر فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند، چنانچه در وقت يادش بيايد؛ بايد شكسته بجا آورد و اگر بعد از وقت يادش بيايد قضاى آن نماز بر او واجب نيست.

مسئله 1372- كسيكه بايد نماز را تمام بخواند، اگر شكسته بجا آورد در هر صورت نمازش باطل است.

مسئله 1373- اگر مشغول نماز چهار ركعتى شود و در بين نماز يادش بيايد كه مسافر است؛ يا ملتفت شود كه سفر او تا مكانيكه منظور او بوده هشت فرسخ است چنانچه بركوع ركعت سوم نرفته بايد نماز را دو ركعتى تمام كند و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است- و در صورتيكه بمقدار خواندن يك ركعت هم وقت داشته باشد بايد نماز را شكسته بخواند و اما اگر قصد ملاقات شخصى را داشت و گمان ميكرد سر هفت فرسخى است بعد معلوم شود كه در سر هشت فرسخى است نمازش را بايد تمام بخواند مگر آنكه فعلا قصد سفر هشت فرسخى نمايد.

مسئله 1374- اگر مسافر بعضى از خصوصيات نماز مسافر را نداند، مثلا نداند كه اگر چهار فرسخ برود و همانروز يا شب آن برگردد بايد شكسته بخواند چنانچه بنيت نماز چهار ركعتى مشغول نماز شود، و پيش از ركوع ركعت سوم مسئله را بفهمد بايد نماز را دو ركعتى تمام كند و اگر در ركوع ركعت سوم ملتفت شود نمازش باطل است و در صورتيكه بمقدار يك ركعت از وقت هم مانده باشد بايد نماز را شكسته بخواند.

مسئله 1375- مسافرى كه بايد نماز را تمام بخواند اگر بواسطه ندانستن مسئله بنيت نماز دو ركعتى مشغول نماز شود و در بين نماز مسئله را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند و احتياط مستحب آنست كه بعد از تمام شدن نماز دوباره آن نماز را چهار ركعتى بخواند.