مسئله 1194- هرگاه كثير الشك در بجا آوردن چيزى شك كند، بايد بنا بگذارد كه آنرا بجا آورده مگر اينكه اگر آنرا بجا آورده باشد نماز باطل باشد كه در اين صورت؛ بايد بنا بگذارد كه آنرا انجام نداده، مثلا اگر شك كند كه يك ركوع كرده يا بيشتر، چون با زياد شدن ركوع نماز باطل است بايد بنا بگذارد كه بيشتر از يك ركوع نكرده است.

مسئله 1195- كسيكه در يك چيز نماز زياد شك ميكند؛ چنانچه در چيزهاى ديگر نماز شك كند، بايد بدستور آن رفتار نمايد مثلا كسيكه زياد شك ميكند سجده كرده يا نه اگر در بجا آوردن ركوع شك كند، بايد بدستور آن عمل نمايد يعنى: اگر ايستاده ركوع را بجا آورد، و اگر بسجده رفته اعتنا نكند.

مسئله 1196- كسيكه در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شك ميكند اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شك كند، بايد بدستور شك رفتار نمايد.

مسئله 1197- كسيكه وقتى در جاى مخصوصى نماز ميخواند، زياد شك ميكند، اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد، بايد بدستور شك عمل نمايد.

مسئله 1198- اگر انسان شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد بدستور شك عمل نمايد. و كثير الشك تا وقتى يقين نكند كه بحال معمول مردم برگشته بايد بشك خود اعتنا نكند.

مسئله 1199- كسيكه زياد شك ميكند اگر شك كند ركنى را بجا آورده يا نه و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آنرا بجا نياورده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده، بايد آنرا بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده نماز باطل است، مثلا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه پيش از سجده دوم يادش بيايد كه ركوع نكرده بايد ركوع كند و نماز را تمام نمايد و احتياط مستحب آنستكه نماز را دوباره بخواند و اگر در سجده دوم يادش بيايد؛ نمازش باطل است.

مسئله 1200- كسيكه زياد شك ميكند، اگر شك كند چيزيرا كه ركن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد كه آنرا بجا نياورده، چنانچه از