يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده؛ بايد در حال آرامى بدن دوباره ذكر را بگويد و اگر بعد از آنكه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد نماز او صحيح است.

مسئله 1043- اگر نتواند بمقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط واجب آنستكه بقيه آن را در حال برخاستن بگويد.

مسئله 1044- اگر بواسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد، نماز صحيح است ولى بايد پيش از آنكه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب را بگويد.

مسئله 1045- هرگاه نتواند باندازه ركوع خم شود؛ بايد بچيزى تكيه دهد و ركوع كند و اگر موقعى هم كه تكيه داده نتواند بطور معمول ركوع كند؛ بايد بهر اندازه ميتواند، خم شود و در اين صورت احتياط لازم آن است كه نماز را دوباره بخواند و ركوع آنرا نشسته بجا آورد و اگر هيچ نتواند خم شود بايد موقع ركوع بنشيند و نشسته ركوع كند و احتياط لازم آنستكه نماز ديگرى هم بخواند و براى ركوع آن با سر اشاره نمايد.

مسئله 1046- كسيكه ميتواند ايستاده نماز بخواند، اگر در حال ايستاده يا نشسته نتواند ركوع كند، بايد ايستاده نماز بخواند و براى ركوع با سر اشاره كند و اگر نتواند اشاره كند، بايد بنيت ركوع چشم‌ها را هم بگذارد و ذكر آن را بگويد و بنيت برخاستن از ركوع چشمها را باز كند و اگر از اين هم عاجز است بايد در قلب، نيت ركوع كند و ذكر آن را بگويد.

مسئله 1047- كسيكه نمى‌تواند ايستاده يا نشسته ركوع كند و براى ركوع فقط ميتواند در حالى كه نشسته است كمى خم شود، يا در حالى كه ايستاده است با سر اشاره كند، بايد ايستاده نماز بخواند و براى ركوع با سر اشاره نمايد و احتياط مستحب آنست كه نماز ديگرى هم بخواند و موقع ركوع آن بنشيند و هرقدر ميتواند براى ركوع خم شود.

مسئله 1048- اگر بعد از رسيدن بحد ركوع سر بردارد و دو مرتبه باندازه ركوع خم شود، يا بعد از آنكه باندازه ركوع خم شود بقدرى خم شود كه از اندازه ركوع بگذرد و دوباره به ركوع برگردد، چون ركوع زياد شده است نمازش باطل است.