«سياست، پاس داشتن ملك، حراست و حكم راندن بر رعيّت، حكومت و رياست و داورى، مصلحت، تدبير، دورانديشى قهر كردن و هيبت نمودن، شكنجه، عذاب و عقوبت، محافظت حدود و ملك، اجراى حكم به طور عدالت و آزار و اذيت‌[1]».

دكتر مهشيد مشيرى در فرهنگ فارسى براى سياست پنج معنا ذكر مى‌كند: 1) حكمرانى، اداره امور مملكت 2) سزا، جزاء و تنبيه 3) روش اداره امور داخلى و خارجى كشور 4) رزنگى 5) روش صحيح زندگى و رفتار با ديگران، «سياست در زبان انگليسى» و با توجه به تعاريفى كه از ديكشنرى‌C .B .B نقل شده سه معنى براى واژه سياست بيان شده است 1) رفتارهاى معطوف به قدرت 2) باورهاى مربوط به نحوه حكومت كردن 3) مطالعه روش اداره يك كشور.

2- تعريف سياست از ديدگاه انديشمندان مسلمان‌

سياست در تصور ايران باستان به عنوان يك هدف تلقى گرديده و تا حدودى از لحاظ فنّى با آنچه از ماكياولى از سياست به ارث رسيده است همسانى و همگونى دارد، اولين و بارزترين مشخصه سياست‌

[1]- دهخدا، على اكبر، فرهنگ دهخدا، امثال و حكم، تهران: سپهر، 1361؛ محمد بن جلال الدين غياث الدين، غياث اللغات، تهرن: امير كبير، 1363.