براى روح رضا شاه صلوات فرستاد و افراد ديگر هم شروع به پايكوبى و فرياد جاويد شاه كردند ... حمله به طرف روحانيان صورت گرفت، بعضى را از طبقه دوم به زير انداختند ... زننده‌ترين حركت آنان شكستن حريم مرجعيت و حمله مستقيم به سوى آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه بود، البته ايشان آمادگى داشتند و چنين خطرى را پيش‌بينى مى‌كردند، زيرا قبل از ورود به مدرسه فيضيه به ايشان گفته مى‌شود كه صلاح نيست به مدرسه برويد، در جواب مى‌فرمايند: «ما از مردم دعوت كرده‌ايم، نمى‌شود كه نرويم، بايد خودمان هم برويم ...[1]».

معظم له خود چنين مى‌گويند:

«وقتى از بازارچه گذرخان وارد ميدان آستانه شدم، ديدم از آنجا تا مدرسه فيضيه وسايل نقليه مأمورين صف كشيده‌اند و ميدان پر از مأموران بود، ميدان آستانه وضع غير عادى داشت به من سفارش كردند به فيضيه نروم ولى گفتم مى‌روم هر طور شد، بشود ...[2]»

ايشان درباره فاجعه فيضه چنين مى‌فرمايد:

[1]- على كريمى جهرمى، پيشين، ص 79.

[2]- على كريمى جهرمى، پيشين، ص 82.