16 مهرماه 1341 لايحه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى را به تصويب رساند[1]. به موجب اين لايحه، واژه اسلام از شرايط انتخاب‌كنندگان و انتخاب‌شوندگان حذف شده بود، انتخاب‌شوندگان نيز به جاى اينكه مراسم تحليف را با قرآن به جاى آورند، از اين پس اين كار را با «كتاب آسمانى» انجام مى‌دادند، افزون بر اين در مصوبه به زنان نيز حق رأى داده شده بود، مراجع قم از جمله آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه بلافاصله در منزل فرزند آيت اللّه شيخ عبد الكريم حائرى بنيانگذار حوزه علميه قم گردهم مى‌آيند و درباره اين لايحه به مشورت و تصميم‌گيرى مى‌پردازند، در اين جلسه اهداف دولت را برشمرده و نسبت به تصويب چنين لايحه‌اى اعلام خطرمى‌كنند، در پايان جلسه نيز تصميمات زير گرفته مى‌شود[2]:

1) طى تلگرافى به شاه، مخالفت مراجع و علما را با لايحه اعلام داشته و لغو فورى آن، درخواست شود.

2) علماى تهران و شهرستانها را از طريق نامه و پيغام در جريان امر قرار داده و از ايشان براى آگاه كردن مردم و مقابله با دولت شود.

3) هفته‌اى يك بار و در صورت لزوم بيش‌تر، ميان علماى حوزه، جلسه مشورت برقرار شود تا تصميمات و مبارزه با وحدت نظر و

[1]- جلال الدين مدنى، پيشين، ص 375؛ حميد روحانى، پيشين، ص 127.

[2]- جمعى از مؤلفان، پيشين، ص 74.