معظم له درباره تدريس ايشان چنين بيان مى‌كنند:

«وى از سال 1355 ه ق بعد از رحلت استاد و شايد پيش از آن به تدريس سطوح عالى و بعدا به تدريس خارج فقه و اصول، به طور جدّى اشتغال ورزيد ... در آغاز هجرتم به قم در سال 1328، آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه سه جلسه درس را اداره مى‌فرمود، دو درس خارج فقه و اصول، صبح و عصر در مسجد امام حسن عسگرى عليه السّلام كه جمع زيادى از طلاب در آن دو درس حاضر مى‌شدند و يك درس خصوصى خارج «عروة الوثقى» پيش از ظهرها در منزل خويش داشت كه حدودا بيست تن از فضلاء زبده ... حضور مى‌يافتند، اين درس كه اينجانب مدت ده سال از اواخر سال 1328 ه ش تا اواسط سال 1339 ه ش، افتخار حضور در آن را داشتم، مرتبا تشكيل مى‌گرديد. و در اين مدت، استاد معظم كه مشغول تحشيه كتاب عروة الوثقى، تأليف مرحوم آيت اللّه سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى قدّس سرّه بود، با حركتى نسبتا سريع، از اوايل كتاب حج، تا اواسط معاملات را درس گفت و همزمان با آن، پس از اتخاذ نظر نهايى، حاشيه دقيق خود را بر عروة الويقى مى‌نوشت و بعدا هم، اين درس مسلما تا پايان عروه ادامه‌