روزهايى كه در وسط پاك بوده روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهايى كه پاك بوده روزه گرفته بايد قضا نمايد.[1] امام (مسئله 515) گلپايگانى (مسئله 512)

4- اگر نفساء روزه از او قضاء شده بعدا بايد قضاى روزه‌هاى را بگيرد.

(عروة الوثقى، ج 1، ص 364)

به دو حديث توجه فرمائيد:

1- پيامبر (ص) فرمود:

از هنگامى كه زن آبستن مى‌شود سپس وضع حمل مى‌كند، آنگاه بچه را شير مى‌دهد تا از شير خوردن باز گرفته شود در تمام اين مدت زن همانند مردى است كه در ميدان جنگ جهاد مى‌نمايد، اگر در اين مدت بميرد درست به منزله يك شهيد است.[2]

2- امام صادق (ع) از امام باقر (ع) نقل فرموده:

بدرستى كه خداوند تبارك و تعالى قرار داد براى زن صبر ده مرد را (ده برابر مرد) پس هنگامى كه زايمان نمود خداوند به اندازه ده برابر مرد ديگر صبر و استقامت او را زياد مى‌گرداند.[3]

برخى از آداب فرزنددارى‌

خوب است بانوان بدانند كه در ايام باردارى و بعد از آن آدابى وجود دارد كه عمل به آنها ثمره‌هاى شايان و نتايج قابل توجهى در بر خواهد داشت كه در اينجا به مناسبت بحث نفاس به گوشه‌اى از آنها اجمالا اشاره مى‌شود:

قبل از زايمان‌

چون بدن انسان به انواع ويتامينها نيازمند است و زن باردار علاوه بر خود، حامل فرزند

[1]- گلپايگانى: بنابر احتياط واجب روزهايى را كه خون ديده نفاس قرار دهد و در روزهايى كه در بين پاك بوده آنچه را بر نفساء حرام است ترك كند و عبادتهاى خود را بجا آورد.( مسئله 521)

[2]- مكارم الاخلاق، ج 1، ص 268)

[3]- سفينة البحار، ج 2، ص 586)