مبحث سى و چهارم در اين كه رسول خدا 6 به على (ع) مى‌فرمود: پدرم فداى تو باد و او را به باغهاى بهشتى بشارت مى‌داد

[1] از كتاب مناقب از عايشه نقل شده است كه گفت: ديدم رسول خدا 6 على را در بغل گرفته و او را مى‌بوسيد و مى‌فرمود: پدرم فداى آن شهيدى باد كه تنهاست و يارى‌كننده‌اى ندارد.

[2] در مناقب، از على 7 روايت شده است كه فرمود: در بعضى از راههاى شهر

[1]. مناقب خوارزمى، فصل ششم، ص 64، ح 34 و در چاپ نجف، ص 26؛ ترجمة امام على بن ابى طالب 7 من تاريخ دمشق، ج 3، ص 347، ح 1397؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 138؛ فرائد السمطين، ج 1، ص 383، باب 70، ح 315؛ منتخب كنز العمّال، بحاشية مسند احمد بن حنبل، ج 5، ص 34.

[2]. مناقب خوارزمى، فصل ششم، ص 65، ح 34 و در چاپ نجف، ص 26، ترجمة امام على بن ابى طالب 7 من تاريخ دمشق، ج 2، ص 322، ح 834 به بعد، مستدرك حاكم نيشابورى، ج 3، ص 139؛ فضائل الصحابه احمد بن حنبل، ج 2، ص 651، ح 1109؛ كنز العمال، ج 13، ص 166، ح 36504 و ص 176، ح 36523؛ كفاية الطالب، باب 66، ص 272؛ تاريخ بغداد، ج 12، ص 398، شماره 6859؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 118؛ فرائد السمطين، ج 1، باب 20، ص 152، ح 115؛ مناقب محمد بن سليمان كوفى، ج 1، ص 230، ح 144 و ص 236، ح 150.