مبحث سى و يكم داستان دينارى كه حضرت على (ع) آن را پيدا كرده بود

[1] خوارزمى از ابو سعيد خدرى نقل مى‌كند كه گفت: على 7 به شدت نيازمند بود و هيچ چيزى در اختيار نداشت، براى رفع احتياج از منزل بيرون رفت به اين باور كه شايد مالى به دست آورد. در بين راه دينارى يافت و براى پيدا كردن صاحب آن به اطلاع عموم رساند، اما كسى پيدا نشد كه بگويد آن دينار از اوست و يا اينكه آن را بشناسد.

فاطمه 3 از جريان آگاه شد و عرض كرد: اكنون كه صاحبى ندارد، اين دينار را به خود اختصاص بده و مقدارى آرد براى ما تهيه كن، اگر بعدا صاحبش پيدا شد، عوض آن را به او بازگردان. على 7 از منزل خارج شد تا با آن آرد خريدارى كند. پس به نزد كسى كه مقدارى آرد در اختيار داشت رفت و از او بهاى آرد را پرسيد؟ صاحب آرد مقدار و بهاى آرد را گفت، حضرت فرمود: آرد را برايم وزن كن و در مقابل دينار را به او داد؛

[1]. مناقب ابن مغازلى، ص 366، حديث 414؛ مناقب خوارزمى، فصل 19، ص 230، چاپ نجف و ص 320، چاپ قم، حديث 328؛ سنن ابو داود، ج 2، ص 137، ح 1714 و 1715، با اندكى اختلاف؛ مختصر سنن ابو داود حافظ منذرى، ج 2، ص 271، حديث 1640 و 1641؛ احقاق الحق، ج 8، ص 708.