مبحث دهم در اين كه پيامبر 6، به على (ع) امير المؤمنين خطاب كرده است‌

[1] خوارزمى در مناقب از ابن عباس نقل مى‌كند كه: رسول اكرم 6 هنگامى كه در صحن منزل خويش سر را به دامن دحية بن خليفة كلبى گذاشته بود، على 7 وارد شد و بر او درود فرستاد و عرض كرد: رسول خدا در چه حالى است؟ فرمود: به خير و خوبى هستم. در آن حال دحيه كلبى على را مخاطب ساخت و عرض كرد: يا على! من تو را دوست مى‌دارم و ثنايى پسنديده در شأن تو از سوى خداوند آورده‌ام كه به تو اهدا مى‌كنم، تو امير مؤمنان و رهبر سپيد رويان و نيكوكاران هستى، تو آقاى فرزندان آدم غير از پيامبران مى‌باشى! در روز قيامت لواء الحمد، در دست توست، تو و شيعيانت، همراه با محمد 6 و پيروانش با شتاب هر چه تمامتر به بهشت وارد خواهيد شد. رستگارى براى كسى است كه ولايت تو را بپذيرد و زيانكار آن كسى است كه از تو كناره گرفته و از فرمان‌

[1]. مناقب خوارزمى، فصل نوزدهم، ص 231، با اندك اختلافى در لفظ؛ احقاق الحق، ج 4، ص 22؛ بحر المناقب ابن حسنويه، ص 37، مخطوط؛ ارجح المطالب علّامه تسترى، ص 31؛ ذيل احقاق الحق، ج 15، ص 62، ج 20، ص 326؛ توضيح الدلائل شهاب الدين احمد بن عبد اللَّه حسينى شيرازى شافعى، ص 232، نسخه كتابخانه ملى فارس.