مبحث چهارم در باره بستن درهايى است كه از منازل اصحاب به مسجد باز مى‌شد، جز درب منزل على (ع) و اين منزلت اختصاصى را رسول اكرم 6 براى وى برقرار نمود كه هيچ كس با او، در اين رتبه شريك و انباز نبود

[1] احمد بن حنبل در مسند، از زيد بن ارقم بازگو نموده كه گويد: درهاى منازل برخى از ياران پيامبر 6 به مسجد باز مى‌شد و به‌طور دلخواه، رفت و آمد داشتند.

رسول خدا 6 در يكى از روزها دستور داد آنها را ببندند و فرمود: اين درها كه به مسجد باز است بايد ببنديد و در اين دستور براى هيچ كسى استثنايى وجود ندارد، مگر درب منزل على، كه هرگز بسته نخواهد شد، با صدور اين فرمان، عده‌اى از مردم به گفتگو

[1]. مسند احمد بن حنبل، ج 4، ص 369، حديث 26، از مسند زيد بن ارقم و نيز حديث 109 از كتاب الفضائل، ترجمة امام على 7 من تاريخ دمشق، ج 1، ص 279، ذيل حديث 324، چاپ دوم؛ مستدرك حاكم نيشابورى، ج 3، ص 125؛ مناقب خوارزمى، روايت 61، فصل 19، ص 234؛ خصائص نسائى، ص 98، حديث 38؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 114؛ الغدير، ج 3، ص 202؛ الضعفاء الكبير، ج 4، ص 185، شماره 1721؛ العمده ابن بطريق، ص 175، شماره 270؛ ينابيع المودّة، باب 17، ص 87؛ كفاية الطالب، باب 50، ص 203؛ تذكرة الخواص، ص 41.