مبحث سوم در برادرى آن جناب با مقام رسالت- صلوات اللَّه و سلامه عليهما- است‌

[1] احمد بن حنبل در مسند خود، از زيد بن ابى اوفى، بازگو نموده كه گفت: حضور رسول خدا 6 شرفياب شدم و على 7 جريان ايجاد برادرى بين اصحاب را نقل مى‌نمود، در آن حال على 7 عرض كرد: يا رسول اللَّه! در آن هنگام كه ديدم ميان يارانت عقد برادرى ايجاد نمودى، اما از من خبرى نبود، روح از تنم بيرون رفت و پشتم شكست!! اگر ترك اين عمل به خاطر گناهى است كه مرتكب شده‌ام و از من خشمگين‌شده‌اى، اين شما و اين تأديب و توبيخ و اين كار از كرامت شما نمى‌كاهد! رسول خدا 6 كه چهره پژمرده على 7 را مشاهده مى‌نمود، فرمود: به خدايى كه مرا به نبوّت مبعوث نمود، علت ترك صحبت با تو، جز اينكه تو را براى خويش ذخيره اخوت قرار دادم، چيز

[1]. مسند احمد ابن حنبل، حديث 207 و 259، از كتاب الفضائل؛ حاشيه ترجمة امام على 7 من تاريخ دمشق، ج 1، ص 122، ذيل حديث 148 و ص 121، حديث 148؛ تذكرة الخواص، باب دوم؛ ص 23؛ الغدير، ج 3، ص 115؛ الاصابة، ج 1، ص 560، شماره 3878؛ فرائد السمطين، ج 1، ص 112، شماره 80 و 118، شماره 83؛ احقاق الحق، ج 5، ص 82.