رسول خدا 6 در جمع منتظران آن حضرت، به تو اختصاص يافت؛ اكنون با توجه به اين فضيلت سؤالى از تو داريم و آن اين است كه علت حضور تو در ركاب على 7 چه بوده است؟ ابو ايوب گفت: براى شما سوگند ياد مى‌كنم كه در همين اطاق كه نشسته‌ايد جز رسول خدا 6 و على 7 در سمت راست و من در جانب چپ و أنس كه پيش روى وى ايستاده بود، كسى ديگر وجود نداشت، ناگهان در منزل به صدا درآمد، رسول خدا 6 به من فرمود: ببين كيست كه در پشت در آمده، انس رفت و گفت: عمّار ياسر است، فرمود: در را براى عمّار آن وجود پاك و پاكيزه باز كن، وى در را باز كرد، عمّار وارد شد و به رسول خدا 6 سلام نمود، رسول خدا 6 به عمار خوش آمد گفت و نوازش كرد، سپس فرمود: در آينده نه چندان دورى بعد از مرگ من، در بين امتم اختلاف شديدى پيش مى‌آيد تا آنجايى كه شمشير به روى هم مى‌كشند؛ در آن حال به اين فرد كه در سمت راست من نشسته اقتدا نموده و او را پيروى كن، اگر چه همه مردم به راهى و على تنها به راهى ديگر برود، راه على را اختيار كن و مردم را واگذار، زيرا على 7 تو را از راه هدايت دور نكرده و به گمراهى نمى‌كشاند. اى عمّار آگاه باش اطاعت از على اطاعت از من و اطاعت از من اطاعت از خداى متعال است.

[1]

[خوارج‌]

اكنون سخن در باره خوارج است يعنى گروهى كه با شتاب از دين بيرون رفتند و به بى‌راهه افتادند، به اين علت كه بعد از مسأله حكميّت در صفين كه على 7 به كوفه باز گشت و منتظر سر آمدن زمان مقرّر بين او و معاويه بود، تا دوباره با معاويه به جنگ بپردازد، چهار هزار نفر از ياران وى كه همه عابد و ناسك بودند [همان كسانى كه براى حكميت به شدت پافشارى مى‌نمودند و اندرزهاى سودمند او را گوش نكردند] از كوفه خارج شده و از لشكر على 7 به عنوان مخالفت كناره گرفتند، با اين منطق كه داورى تنها براى خداست «لا حكم الا للَّه و لا طاعة لمن عصى اللَّه» يعنى فرمان‌برى معاويه كه خداى‌

[1]. تاريخ طبرى، ج 5، ص 73؛ كشف الغمّه اربلى، ج 1، ص 264؛ نور الابصار، ص 79.