فجر [سپيده دم‌] حمله قهرمانانه را بر دشمن آغاز كرد و در مدت كوتاهى آنها را تار و مار نمود و فتح و پيروزى را در آغوش كشيد. همزمان با پيروزى سپاه اسلام به فرماندهى على 7 جبرئيل بر رسول خدا 6 نازل شد و سوره «و العاديات ضبحا» سوگند به نفسهاى پياپى اسبان رزمندگان، را به نشانه وقوع پيروزى بر پيامبر 6 خواند، رسول اكرم 6 پس از آگاهى از پيروزى از طريق وحى الهى، با شادمانى هر چه بيشتر به استقبال على 7 شتافت، وى با ديدن رسول خدا 6 از مركب پياده شد و آن جناب را در آغوش كشيد. در آن هنگام پيامبر 6 از فرط شادمانى فرمود: اگر خائف نبودم كه گروهى از پيروانم آنچه را كه مسيحيان، در باره عيسى بن مريم گفتند، بگويند هر آينه سخنى در باره تو مى‌گفتم كه هر گاه به فردى يا جماعتى بگذرى، خاك قدمت را به عنوان تبرك برداشته و بر ديده بمالند؛ هم اكنون بر مركب سوار شو، با اين افتخار كه خدا و رسولش از تو راضى و خوشنودند. آرى على 7 آن بزرگ مرد تاريخ، همان گونه كه در زمان رسول اكرم 6 و به فرمان خدا و رسولش در ميدانهاى جنگ حضور فعّال داشت و آزمايش الهى را با تحمل رنجها و مصائب، درست انجام داده و سرافراز گرديد.

[جنگ جمل‌]

پس از رحلت رسول بزرگوار اسلام نيز، در نبرد با ناكثان (اصحاب جمل) و قاسطان (گروه معاويه) و مارقان (نهروانيان) فرمان رسول خدا 6 را گردن نهاده، و در اين راستا رنج و مصيبت بيشترى تحمل نمود با اين تفاوت كه در زمان رسول خدا 6 با پيروزى در جنگ‌ها، به عنوان يك سرباز فداكار، آن هم از زبان وحى بيان مى‌شد، اما بعد از رحلت آن بزرگوار، با حالت مظلومانه و تكدّر خاطر، با دشمنان تأويل قرآن مى‌جنگيد، در غائله جنگ جمل كه طلحه و زبير و همدستان آنها به دستور عايشه و به نام خونخواهى عثمان برخاستند، چون توان عدالت على 7 را نداشتند، بيعت آن حضرت را رها نموده و عليه او اعلام جنگ كرده و در نهايت فاجعه جنگ جمل را به وجود آوردند.