اصلاح داشت، به على 7 دستور داد آن را اصلاح كند، سپس به اندازه پرتاب يك تير در لنگه ديگر راه رفت و در آن حال رو به اصحاب نمود و فرمود: يكى از شما بر تأويل قرآن بعد از من، مى‌جنگند همان گونه كه در كنار من براى تنزيل قرآن جنگ مى‌كند، ابو بكر گفت: آن فرد من هستم؟ رسول خدا 6 فرمود: نه، عمر گفت: من؟ فرمود: نه، آنها خاموش شده و به يك ديگر نگاه مى‌كردند كه مراد پيامبر 6 كيست و به كى نظر دارد؟ رسول خدا 6 سكوت همگان را شكسته و در حالى كه با انگشت به على 7 اشاره مى‌كرد، فرمود: آن كس است كه هم اكنون كفش مرا اصلاح مى‌كند زيرا او تنها مردى است كه در براى كج‌رويهاى ديگران ايستاده و بر تأويل قرآن و سنّت من كه ترك شده، عمل مى‌كند، جنگ خواهد نمود و اين در حالى است كه كتاب اللَّه تحريف و نااهلان در امر دين دخالت مى‌كنند، پس با جنگهاى على است كه دين خدا حيات مجدّد مى‌يابد و دست آنان را از دخالت در امر دين كوتاه خواهد نمود.

[1]

[جنگ خيبر]

در جنگ خيبر كه در سال هفتم هجرى واقع شد، پيروزى آفرين آن على 7‌

[1]. الإصابة، ج 2، ص 508 و 509 با اختلاف در عبارات؛ نور الأبصار، ص 81؛ تاريخ طبرى، ج 3، ص 11 به بعد با اختلاف در لفظ؛ طبقات ابن سعد، ج 2، ص 111 به بعد با اختصار؛ خصائص الوحى المبين ابن بطريق، حديث 99، ص 135، فصل دهم؛ ترجمة امام على 7 من تاريخ دمشق ابن عساكر، ج 1، ص 187، حديث 232 به بعد و حديث 239 و چند حديث بعد از بريده بن خصيب اسلمى و نيز حديث 245 و 246 از ابن عمرو از ابن عباس حديث 247 و پس از آن؛ الاستيعاب ابن عبد البر در حاشيه الاصابة، ج 3، ص 36، با اختصار؛ كشف الغمّة، ج 1، ص 213، حديث را با اندك اختلافى در عبارات بازگو نموده تا آنجا كه گويد: على 7 فرمود: پس به نزديك دژ رفتم و مرحب خارج شد، در حالى كه كلاه‌خودى بر سر داشت و زرهى بر تن و سنگى بزرگ مانند كلاه‌خود بر بالاى سر خويش قرار داده بود و مى‌گفت

ُ\sُ قد علمت خيبر انّى مرحب‌\z شاكى الصلاح بطل مجرّب‌\z\E

و من در جواب وى گفتم:

ُ\sُ انا الّذى سمتنى امّى حيدرة\z كليث غابات شديد قسورة\z اكيلكم بالسيف كيل السندرة\Z\E

با دو ضربت محكم سنگ و كلاه‌خود درهم شكست و سر مرحب شكافت و از اسب به زمين درافتاد؛ مصابيح السنة بغوى، ج 4، ص 93، شماره 4601.