اساتيد او

اين بزرگ انسان روحانى كتب فراوانى از خود، به جاى گذارده و از گروه زيادى از دانشمندان عامّه و خاصه، بهره گرفته و گروه فراوانى از علماى عامه و خاصه، نزد وى دانش آموخته و از او استفاده كرده‌اند، چنان كه اين مطلب از سلسله اجازات فريقين به وضوح فهميده مى‌شود.

علّامه حلّى در آغاز تحصيل، از محضر پر فيض پدرش، سديد الدين يوسف و سپس از دائيش، محقق حلّى صاحب شرايع الاسلام، بهره گرفت. در عقليّات و رياضيات و ديگر علوم، شاگرد محقق طوسى و كمال الدين ميثم بن على بحرانى و جمال الدين احمد بن طاوس حسنى و برادرش رضى الدين على بن طاوس بوده و نيز در خدمت جمع ديگرى از دانشمندان زمانش دانش آموخته است.[1] پدر بزرگوارش كه به تعليم وى اشتياق فراوان داشت، در همان ايام كودكى و طفوليتش معلّمى براى وى تعيين نمود نام او محرّم بود و از او تعهد گرفت تا قرآن و نوشتن را به او بياموزد. او قرآن را نزد استادش آموخت و كتابت را از او فراگرفت.[2]

شاگردان او

ابن فوطى در كتاب معجم الألقاب، در ترجمه عميد الدين عبد المطلب بن محمد بن على حسينى حلّى فقيه پسر خواهر علامه، گويد: وى نزد دائيش مولانا جمال الدين حسن بن مطهر حلّى، علم فقه را آموخت.[3] و نيز جماعت زيادى كه از آن جمله‌اند: فرزندش فخر المحققين محمد و خواهرزادگانش، سيد عميد الدين و سيد ضياء الدين اعرج حسينى مى‌باشند، احاديث و روايات را از وى نقل كرده‌اند.

[1]. رياض العلماء، ج 1، ص 359.

[2]. مقدمه نهج الحق و كشف الصدق، ص 10.

[3]. معجم الالقاب ابن فوطى.