خواب خود را براى شيخ باز گفتم، شيخ گريست و نسخه خود را به من داد. و اين نسخه نخستين است كه از روى خط شيخ نوشته شده است‌[1]».

بارى با توجّه به جهات فوق، اين مؤسّسه از ديرباز مترصّد فرصتى براى انتشار اين اثر به فارسى بود. از «مفتاح الفلاح» چند ترجمه فارسى توسّط علماى پيشين به عمل آمده كه نسخ آنها در كتابخانه‌ها به فراوانى موجود است كه از جمله آنها مى‌توان ترجمه مرحوم آقا جمال گلپايگانى را نام برد. ولى هيچ يك از اين ترجمه‌ها با توجّه به زبان فارسى كنونى ترجمه‌اى گويا و روان محسوب نمى‌شوند. جز اينكه ترجمه على بن طيفور بسطامى كه از دانشمندان قرن يازدهم است در ميان آنها از موقعيّت ويژه‌اى برخوردار است. نثر شيوا و گويا و نيز توضيحات مفيد و بجاى مترجم بر متن كتاب، رويهمرفته يك «مفتاح الفلاح» فارسى را در اختيار ما گذاشته است. نسخه كامل اين ترجمه بسيار كمياب است تا اينكه روزى خدمت آية اللَّه حسن‌زاده آملى صحبت از ترجمه «مفتاح الفلاح» به ميان آمد و ايشان با شيمه كريمانه خود دو نسخه از اين ترجمه به انضمام يك نسخه از اصل «مفتاح الفلاح» را در اختيار ما گذاشتند.

يكى از اين نسخه‌ها به خط نسخ پخته و زيبا و ديگرى به خط نستعليق خوش نوشته شده بود كه يكى كامل و ديگرى چند صفحه از اول آن افتاده بود. همين دو نسخه مأخذ كار قرار گرفت، يكى را اصل قرار داده و در تصحيح، با نسخه ديگر و اصل «مفتاح الفلاح» مقابله شد.

زحمت تصحيح و مقابله را نيز فاضل محترم آقاى حسين استادولى به عهده گرفتند كه به خوبى و با دقت آن را به انجام رسانيدند.

علاوه بر اين مناسب ديديم كه در مورد متن ادعيه يك ترجمه تحت اللفظى نيز به ترجمه على بن طيفور افزوده شود تا خواننده براى دريافت معناى ادعيه دچار زحمت نباشد كه اين اضافه نيز توسّط آقاى استادولى صورت گرفت.

و از ديگر سو ابراز لطف حضرت آية اللَّه حسن‌زاده را مغتنم شمرده و از ايشان درخواست نموديم كه بر سبيل مقدمه بر اين ترجمه نكاتى پيرامون «دعا در معارف اسلامى» به خامه تحرير آورند، كه حاصل اين درخواست «رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور» است كه خود بحثى است بديع در باره دعا، كه بدين وسيله كمال امتنان خود را به محضر ايشان تقديم مى‌داريم.

انتشارات حكمت‌

[1]« سفينة البحار»، جلد 2، ص 437.