كه بيشتر حجّ‌كنندگان با پيغمبر 6 پيادگان بودند، و پيغمبر 6 به سرزمين، كراع الغميم، (وادى در دو منزلى مكه) گذشت، از رنج سفر (پياده) بوى شكايت كردند، حضرت (ع) فرمود: كمرها و شكم‌ها را ببنديد، چنين كردند، ناراحتى بر طرف شد، و در روايتى ديگر است كه بر ايشان دعا كرد، و فرمود: ان شاء اللَّه خير خواهد بود، و فرمود: بر شما باد به تند روى و بامداد راه رفتن، و سير در تاريكى شب كه زمين در شب درنورديده مى‌شود.

ابى بصير گويد از امام صادق (ع) در باره آيه شريفه: «براى خدا بگردن مردم حج خانه او واجب است هر كه قدرت دارد راه بيفتد، (سوره آل عمران 91) سؤال كردم؟

حضرت فرمود، بايد اگر نميتواند بر مركبى برود پياده برود، گفتم: پياده روى نميتواند، فرمود: سواره و پياده برود، گفتم: كسى كه نميتواند، فرمود: بعنوان خدمتكار عده‌اى برود.

از امام صادق (ع): پيادگان خدمت پيغمبر 6 آمدند و از رنج و ناراحتى شكايت بردند، فرمود: تند برويد، چنين كردند و رنج آنها بر طرف شد.