بهتر است تا با توكل بتو بدنبالش بروم. بعد كلمه (مصر) را پشت سر آن بنويس، بعد صفحه ديگرى بردار و همين دعا را با كلمه (يمن) بنويس، و در كاغذ ديگرى بنويس: كه به هيچ شهرى فرستاده نشود، بعد اين سه كاغذ را بدست يكى از رفقايت بده تا چنان مخلوط كند كه آنها را از هم باز نشناسى، بعد دست ببر، و يكى از آنها را بردار، و هر كدام بيرون آمد بخدا توكل كن و به نوشته همان عمل نما.

از على بن جعفر (ع): حضرت زين العابدين (ع) چون قصد حج يا عمره يا خريد و فروش؛ يا آزاد كردن غلامى را مى‌نمود، دو ركعت نماز استخاره مى‌خواند، و در آن‌ها سوره الرحمن و حشر را قرائت مى‌نمود، پس از نماز دويست بار از خدا طلب خير مى‌كرد. بعد قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و معوّذتين، را مى‌خواند، بعد مى‌فرمود: «خدايا قصد انجام كارى را دارم كه از آن خبر دارى، اگر ميدانى كه اين كار براى دنيا و آخرتم خوب است؛ برايم مقدر كن، و اگر ميدانى كه براى دنيا و آخرت من بد است آن را از من بگردان، خداوندا مرا براهى كه مصلحتم هست ببر، دوست داشته باشم يا نداشته باشم، به بركت‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم، ما شاء اللَّه لا حول و لا قوة الا باللَّه،

خداوند مرا كافى‌