«انا انزلنا» و يازده بار «قُلْ هُوَ اللَّهُ‌» و ده بار «قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ‌» مى‌خواند، سپس آن آب را به لباس خود مى‌پاشيد، و بعد مى‌فرمود: هر كه اين كار را انجام دهد تا آن جامه باقى است همواره زندگيش گوارا خواهد بود.

زراره گويد: از حضرت باقر (ع) شنيدم كه امير مؤمنان (ع) در عراق جامه‌اى درشت و سنبلانى خريد به چهار درهم، كه تا نصف ساق پا را مى‌پوشيد، بعد اضافه آستين آن را بريد، و وقتى حضرت آن را پوشيد خدا را حمد گفت.

از ابن عباس از نبى اكرم 6: هر كه پيراهن بلند پيدا نكند، شلوار بپوشد، و هر كه نعلين ندارد، كفش بپوشد.

فصل دوم (تا كردن جامه و شست و شوى آن)

از حضرت امام صادق (ع) روايت شده كه: كمترين اسراف آدمى آن است كه ته‌مانده آب را دور بريزد، و لباس بيرون خود را دم دست و در خانه و وقت كار بپوشد.