و در اوّل آن فهرست بابهاى دهگانه و بخشهاى او را به تفصيل آورده است و تاريخ كتابت آن نسخه سال 1115 مى‌باشد و اوّل آن: الحمد للَّه أهل الحمد و وليّه و منتهى الحمد و غايته، نحمده على ما هدانا.

بابها و بحثهاى آن چنين است:

1- ايمان و اسلام در پانزده فصل.

2- نشانه‌هاى شيعه در نه فصل.

3- كارهاى نيك در شانزده فصل.

4- آداب معاشرت با مردم در دوازده فصل.

5- مكارم اخلاق در پنج فصل.

6- عيبهاى نفس و كوشش در رهائى از آن در هشت فصل.

7- مصيبت و گرفتاريها و ثواب بر آنها، و ياد مرگ در ده فصل.

8- نهى از خصلتهاى ناپسند در ده فصل.

9- پندها 10- احاديث متفرقه.

ناگفته نماند كه بيشترين آن احاديث را از كتاب «المحاسن» برقى نقل مى‌كند كه در آن اخبار زيادى موجود است كه در «المحاسن» فعلى وجود ندارد، و همين دليل بر آن است كه «المحاسن» كنونى ناقص است، و نسخه كامل آن در دسترس مؤلّف بوده.

و همچنان مؤلّف از كتاب «روضة الواعظين» و «عيون الأخبار» و «مجمع البيان» جدش شيخ طبرسى و غير آن نقل حديث مى‌نمايد.

روش تحقيق:

روش كار در اين كتاب نخست بر اساس مطبوع آن و ثانيا: بر دو نسخه‌