(1) 9. عبد اللَّه بن زياد گويد: در منى خدمت حضرت صادق 7 رسيدم و عرض كردم ما مردمى هستيم كه از اين جا عبور مى‌كنيم و توانائى نداريم در اين جا توقف كنيم و از محضر شما استفاده كنيم، اكنون ما را وصيت كن كه چكارى انجام دهيم.

فرمود: شما را وصيت مى‌كنم كه از خداوند بترسيد و راست سخن بگوئيد و امانتها را اداء كنيد و با دوستان خود نيكو معاشرت نمائيد و بلند بر همديگر سلام كنيد، و طعام به نيازمندان بخورانيد. در مساجد آنها نماز بگذاريد و بيماران آنها را عيادت كنيد و جنازه آنها را تشييع كنيد.

پدرم حديث مى‌كرد كه شيعيان ما اهل بيت : از بهترين افراد جامعه خود بودند، اگر فقيهى بود از آنها بود، اگر مؤذنى بود از آنها بود اگر امامى بود از آنها بود اگر سرپرست و كفيلى براى يتيمان بود از آنها بود، اگر امانت دارى بود از آنها بود، اينك هم اين طور باشيد ما را با مردم دوست كنيد نه آنها را دشمن ما نمائيد.

(2) 10. حضرت رسول 6 فرمود: خداوند متعال مى‌فرمايد: اگر بنده‌اى واجبات خود را انجام دهد از همه اعمالش نزد من محبوب‌تر است اما او علاوه بر واجبات مستحبات را هم انجام ميدهد تا من او را دوست داشته باشم.

من هر گاه او را دوست داشته باشم گوش و چشم و زبان و دست او خواهم بود و همه اعضاء و جوارح او در اختيار من قرار خواهد گرفت من از قبض روح مؤمن كه مورد كراهت و عدم رضايت او مى‌باشد كراهت دارم زيرا به ناراحتى او راضى نيستم.

(3) 11. امام صادق 7 فرمود: چهار چيز است كه اگر يكى از آنها را انجام دهند وارد بهشت مى‌شوند. هر كس تشنه‌اى را سيراب كند، و يا شكم گرسنه‌اى را سير نمايد و يا بدن برهنه‌اى را بپوشاند و يا يك بنده اسير را آزاد كند.

(4) 12. امام باقر 7 فرمود: خداوند متعال مردان شوخ و بذله‌گو را دوست مى‌دارد.