هر كه چشم گشايد و بينا شود به سود خود اوست و هر كه چشم فرو بندد و كور شود به زيان او مى‌باشد.

راستى آيا كسى هست كه آيات بالا را منكر شود؟ و آيا كسى هست كه كور دلى را بهتر از بينايى بداند؟

درست است كه زيان ديده از عمل بد ديگران به رنج مى‌افتد و آسيب مى‌بيند ولى آيا ستمديده و مظلوم همواره بى‌ياور است؟

براى اينكه پاسخ درست پرسش‌هاى بالا را دريابيد، به اطراف خود كه ظالم و مظلومى را در بر دارد بنگريد و يا به تاريخ كه سرنوشت نيكوكاران و بدكاران را بر صفحه اوراقش ثبت كرده مراجعه كنيد تا به اين نتيجه برسيد كه، هر كه كار نيك كند به سود خود اوست و هر كه كار بد كند به زيان خودش مى‌باشد.

پس براى بردن سود بيشتر و پرهيز از ضرر و زيان بايد كار نيك كرد و وقتى نيكوكارى عادت مردم شد جامعه‌اى به وجود خواهد آمد كه همه افرادش در مصيبت و شادى هم شريك و با همه كثرت و تعداد فراوانشان يك تن و يا «يد واحده» خواهند بود. كه المسلمون يد واحدة.

اگر كسانى نفع خود را در زيان ديگران بدانند و با حيله و نيرنگ يا با اعمال زور مقصد و مقصود خود را بر همنوعان خويش تحميل كنند از كيفرى كه در طبيعت براى آنان مقرر شده نجات نخواهند يافت و همچنين آنان كه سود خويش را در نفع ديگران مى‌دانند و با كارهاى نيك پيكر جامعه را زينت و زيور مى‌بخشند از