عملى و انا صائم‌

رسول خدا روزهاى دوشنبه و پنجشنبه روزه مى‌گرفت به آن حضرت گفته شد اين كار براى چيست؟

فرمود: زيرا اعمال در روز دوشنبه و پنجشنبه به آسمان بالا مى‌رود و دوست دارم كه عمل من در حالى كه روزه‌دار باشم بالا رود.

و از اين جمله است روايتى كه «ايوب» نقل كرده و گفته:

(قال رسول اللَّه 6 ما من يوم اثنين و لا خميس الّا ترفع فيها الاعمال الّا عمل المقادير)

رسول خدا فرمود: هيچ روز دوشنبه و پنجشنبه‌اى نيست مگر در آنها اعمال به بالا برده مى‌شود جز عملى كه مقدر شده و اراده انسان در وقوع آن مؤثر نبوده است.

و نيز دو حديث ديگر در اعمال روز دوشنبه و پنجشنبه روايت شده كه همه دلالت مى‌كند بر تحقق آنچه ما روايت كرديم و بيان نموديم پس سزاوار است كه انسان در روز پنجشنبه و دوشنبه بهر طريقى كه ممكن است در طلب توفيق بر آيد و كارهاى نيك انجام دهد و از اهمال و سستى در اين دو روز بپرهيزد زيرا عقل و نقل هر دو حكم مى‌كند كه بنده به هنگام حضور در پيشگاه سلطان مهيا و محتاط باشد بر خلاف اوقات ديگر كه چنين آمادگى و احتياطى ضرورى نيست.[1]

[1] اگر انسان مقيد شود و خود را موظف كند كه روزهاى دوشنبه و پنجشنبه كه روزهاى وسط ايام هفته است بيشتر از هر روز ديگر در انجام كارهاى نيك بكوشد و نفس خويش را از گناه بر حذر دارد و به دعا و نيايش بپردازد و با خداى خود راز و نياز كند و از او براى خدمت به خلق كمك بخواهد در ساير روزها نيز از ارتكاب كارهاى زشت پرهيز خواهد كرد و بكارهاى نيك روى خواهد آورد.