مى‌گردد نه مردم و روز خود را به چنين و چنان به پايان نبر زيرا با تو كسى است كه عمل بد يا خوب تو را حفظ مى‌كند پس همانا من چيزى را نديدم كه با سرعت يابنده‌تر و طلب‌كننده‌تر از كار نيك تازه‌اى براى گناه پيشين باشد.[1]

[1] چون اعمال نيك و بد مانند دانه‌هاى زنجير به هم متصلند بايد كار نيك تازه را به گناه قديم پيوند داد و از اثر سوء آن كاست.