يك نگاه سطحى به خانه مسكونى خود و خانه‌هاى مجاور مى‌توان فهميد لذا خداى مشرق يا پروردگار دو مشرق و يا خداى مشرقها داراى يك معنى است و به همين قياس است راست و چپ در آيه 17 سوره ق به خصوص كه به چيزى مثل انسان مقيد نشده مثلا عن يمين الانسان و عن شماله قعيد استعمال نگشته است و به لحاظ اينكه آدمى در محاورات خود به راست و چپ خويش بيشتر از جهات ديگر مثلا جلو و پشت سر يا بالا و پايين استناد مى‌كند و گويى همه مراقبتها در راست و چپ است به اين دو سمت استناد شده و بلا فاصله به لفظ كه از دهان خارج مى‌شود و دهان هم در جلو بدن قرار دارد اشاره شده كه براى هر يك از آنها نگهبان ضبطكننده‌اى وجود دارد نه رقيبان عتيدان (دو مراقب نگهدارنده).

و وقتى در آيه 10 تا 12 سوره انفطار مى‌انديشيم كه مى‌فرمايد وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ كِراماً كاتِبِينَ يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ‌ و همانا بر شما نگهبانانى است كه نويسندگان گرامى هستند مى‌دانند آنچه را كه مى‌كنيد.

و در اين آيات حافظين و كاتبين به صورت جمع استعمال شده نه تثنيه (دو تا) و يعلمون نيز فعلى است به صيغه جمع. متوجه مى‌شويم كه نويسندگان اعمال و حافظين كردار انسانها به دو تا منحصر نمى‌گردد بلكه اگر به فرض بر راست و چپ او دو ضابط بيشتر نباشد جهات ديگر او بى‌نگهبان نخواهد بود.