وائل‌[1] و شيعيان ديگرش.

سلام خدا بر تو، ستايش مر خداى راست كه دشمن تو و پدرت را در هم شكست، همان جبّار عنيد خودكامه ستمكار كه حقّ اين امّت را به ستم گرفت و حقوق آنان را غصب كرد، و بدون رضايت امّت خود را بر آنان امير ساخت، خوبان را كشته و بدان و اشرار را باقى گذارد، و بيت المال مردم را در دست جباران و طاغيان قرار داد، همواره چون ثمود از رحمت خدا دور باد. هم اكنون ما را امامى جز تو نيست، نزد ما آى، باشد كه خدا ما را به وسيله تو بر حقّ جمع كند، و اين نعمان بن بشير[2] (والى) است كه در قصر حكومتى تنها مانده و ما در جمعه و جماعت و عيد در كنار او نيستيم، و اگر به ما خبر رسد كه بدين سمت عزيمت فرمودى، ما او را از شهر بيرون كرده تا به شام‌[3] رود و ملحق‌

[1]- ظاهر نام صحيح وى عبد اللَّه بن وال تميمى باشد همان طورى كه نامش در رجال شيخ: 55 در شمار اصحاب امير المؤمنين آمده، و نامش بعد از اسم قنبر به همراه آمده، و اين اشتباه است، و در كتاب خطّى رجال الشيخ اسمش قبل از نام قنبر ذكر گرديده آن هم پيش از اسامى عده‌اى، نامش در شرح النهج 3/ 132، و جاهاى ديگر آمد.

[2]- نعمان بن بشير بن سعد بن ثعلبة الخزرجىّ الأنصارىّ، از اهل مدينه است، نائله زن عثمان پيراهن او را به وسيله نعمان به شام فرستاد، در صفين در كنار معاويه بود و قاضى دمشق شد و بعد والى يمن گرديد، سپس والى كوفه و در پى آن والى حمص، و در آن جا بود تا يزيد هلاك شد، بعد نعمان با ابن زبير بيعت كرد و اهل حمص از او سرپيچيدند و او گريخت، خالد بن خلّى الكلاعىّ تعقيبش كرد و در سال 65 وى را بكشت.

جمهرة الانساب: 345، اسد الغابة 5/ 22، الاصابه شماره 8730، الاعلام 8/ 36.

[3]- شام با همزه يا بى‌همزه جمع شامة، بدين نام خوانده شد، به دليل كثرت آباديها و قرار و نزديكى بعضى با بعض ديگر كه به شامات ماننده شد، حدودش از فرات تا عريش پايين‌تر از ديار مصر، عرضش از دو كوه طىّ از سوى قبله تا درياى روم، شهرهاى بزرگش حلب منبج و حماة و حمس و دمشق و بيت المقدس و مقرة و در ساحل انطاكية و طرابلس ... مى‌باشد. معجم البلدان، 3/ 311- 315.