48-

هيچ زنى در عطريات به يغما رفته از لشكر امام بهره نگرفت، مگر آن كه به پيسى گرفتار شد.

العقد الفريد 2/ 220، عيون الأخبار 1/ 212، إحقاق الحقّ 51111.

آنچه تاكنون در اين نوشتار آمد، اندكى است از بسيار كه از كتب اهل سنت روايت شد و امّا از مصادر شيعه روايات زياد از آيات بيّنات كه بعد از شهادت امام حسين 7 متحقّق شد به ميان آمده كه اندكى از آن را ياد آور مى‌شويم.

49-

بعد از شهادت امام حسين 7 جغد، سوگند ياد كه ديگر در آبادى مسكن نگزيند و جز در خرابه جاى نگيرد، همواره روزها را روزه دار بوده تا سياهى شب دامن گسترد. و آنگاه براى امام ناله سر مى‌دهد، و قبل از شهادت امام جايگاه جغد در منازل و قصرها و خانه‌هاى آباد بود و بگاه غذا خوردن مردم به پرواز در آمده و پيش روى مردم نشسته و از آب و غذاى آنان مى‌خورد و مى‌آشاميد و به جايگاهش بازمى‌گشت.

50-

بعد از شهادت امام، كبوتر خوش آهنگ هماره بر قاتلان حسين 7 نفرين مى‌كنند.

51-

بعد از شهادت امام، آسمان خون و خاكستر باريد.

52-

بعد از شهادت امام، از آسمان خاك سرخ باريد.

53-

بعد از شهادت امام حسين 7 مردم بيت المقدّس سنگى و يا كلوخى و يا صخره‌اى را بر نداشتند، مگر آن كه ديدند از زيرش خون مى‌چكد. ديوارها چون خون بسته سرخ بود، و سه روز از آسمان خون تازه باريد.

54-

بعد از شهادت امام حسين 7 چهار هزار فرشته فرود آمدند. آنان غبار آلوده و ژوليده تا روز قيامت- قيام قائم «عج»- بر او مى‌گريند، و رئيس آنان فرشته‌اى منصور نام است.