41-

مردى گفت: هيچ كس بر قتل امام حسين 7 يارى ننمود مگر آن كه قبل از مرگ به بلايى گرفتار آمد. در اين هنگام پيرى سالخورده گفت: من در كربلا (جزء سپاه كفر) بودم، و تا اين ساعت با حادثه‌اى ناروا بر نخوردم، در همان آن چراغ خاموش شد، پير مرد براى تعمير چراغ برخاست و در حين تعمير، آتش او را فرا گرفت، و او به سوى فرات دويد و خود را در آن افكند، ولى بيشتر شعله‌ور شد تا آن كه ذغال گرديد.

مقتل الحسين: 62، تهذيب التهذيب 2/ 353، المختار:

22، تاريخ دمشق 4/ 340، كفاية الطّالب: 279، التذكرة:

292، وسيلة المآل: 197، نظم درر السّمطين: 220، سير اعلام النبلاء 3/ 211، الصّواعق المحرقة: 193، ينابيع المودّة:

322، مفتاح النجاء (خطّى)، إسعاف الراغبين: 191، إحقاق الحقّ 11/ 536- 539.

42-

درختى كه به اعجاز پيامبر 6 بارور شده بود، بعد از شهادت امام حسين 7 از ساقه‌اش خون تازه جوشيدن گرفت و برگهايش پژمرده و خشكيد و از آن چون خونابه‌اى فرو مى‌چكيد.

ربيع الأبرار: 44، التحفة العليّة و الآداب العلميّة: 16، مقتل الحسين 2/ 98، إحقاق الحقّ 11/ 494- 497.

43-

كاسه‌اى كه از لشكرگاه امام حسين 7 به غارت رفته بود به خاكستر تبديل شد.

المعجم الكبير: 147، سير اعلام النبلاء 3/ 211، تاريخ الاسلام 2/ 348، تهذيب التهذيب 2/ 353، مقتل الحسين 2/ 90، ذخائر العقبى: 144، مجمع الزوائد: 9/ 197، الصواعق المحرقة: 192، نظم درر السّمطين: 220، الخصائص 2/ 126، ينابيع المودّة: 321، إحقاق الحقّ 11/ 503- 505.