تو را تشنه كشتند و در قتل تو رعايت تنزيل و تأويل قرآن را ننمودند

با كشتنت اللَّه اكبر گفتند، همانا با كشتنت تكبير و تهليل را كشتند راوى گويد: پيرى آمد و خود را به زنان و عيال حسين 7 نزديك كرد- در حالى كه در همان مكان بودند- و گفت: حمد مر خداى را كه شما را كشت و به هلاكت رسانيد و شهرها را از مردان شما راحت كرد، و امير المؤمنين را بر شما تسلّط داد!!! على بن الحسين 8 بدو فرمود: «اى شيخ آيا قرآن خواندى؟».

گفت: آرى.

فرمود: اين را دانستى: «بگو از شما مزدى جز دوستى ذوى القربى را نمى‌خواهيم؟[1]» گفت: اين آيه را خوانده‌ام.

فرمود: «مائيم قربى (خويشاوندان پيامبر)، اى شيخ، آيا در بنى اسرائيل خوانده‌اى: «حقّ ذوى القربى را بده‌[2]»؟

گفت: خواندمش.

فرمود: «مائيم قربى اى شيخ، آيا اين آيه را خواندى: «و بدانيد آنچه غنيمت گرفتيد از هر چيز، پس براستى خمس آن براى خدا و رسول و ذى القربى است؟»[3] گفت: آرى.

فرمود: مائيم قربى اى شيخ، آيا اين آيه را خواندى: «همانا خدا اراده فرمود كه‌

[1]- شورى 42/ 23، قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌.

[2]- اسراء 17/ 26، وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‌ حَقَّهُ‌.

[3]- انفال 8/ 41، اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌.