بهشت، زيباتر از آن‌هاست. چون به خلوت رسيديم مرا بغل كرد و گريه‌اش گرفت. عرض كردم يا رسول اللَّه! چرا مى‌گريى؟ فرمود: كينه‌هايى در دل جماعتى نهفته است كه پس از مرگ من آن را آشكار خواهند ساخت. عرض كردم: در راه سلامت دينم؟ فرمود: آرى در راه سلامت دينت.

مبحث سى و پنجم: در اين كه خداوند به پيامبر 6 دستور داد فضايل على (ع) را به ديگران ابلاغ كند:

جابر بن عبد اللَّه انصارى‌[1]- روايت مى‌كند كه: پيامبر 6 فرمود: جبرئيل بر من نازل شد و گفت: خداوند به تو دستور مى‌دهد در برترى على براى اصحابت سخنرانى كنى تا آن‌ها نيز آن را از سوى تو به ديگران برسانند. خداوند به همه فرشتگان دستور داده است سخنان تو را بشنوند. خداوند به تو وحى مى‌كند كه اى محمّد! هر كه در باره على با تو مخالفت كند آتش از آن اوست و هر كه در باره على تو را فرمان برد بهشت، جايگاه او خواهد بود. پس پيامبر 6 دستور داد كه منادى ندا در دهد: نماز جماعت.

مردم گرد آمدند و پيامبر 6 بر منبر قرار گرفت و چنين آغاز سخن كرد: اعوذ باللَّه من الشّيطان الرّجيم‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ و سپس فرمود: اى مردم! من بشيرم و نذير و پيامبر امّى. من از سوى خداوند سبحان حقيقتى را پيرامون كسى به شما مى‌رسانم كه گوشت او گوشت من و خون او خون من است. او جايگاه دانش است و همان كسى است كه خداوند او را از ميان اين امت برگزيده، رهش نموده و ولايتش بخشيده است. خدا او و مرا آفريد، مرا به رسالت تفضيل داد و او را به تبليغ رسالت من برترى‌اش بخشيد. مرا شهر علم گرداند و او را در آن. خداوند، او را گنجينه دار علم و برگيرنده احكام از آن قرار داد و به وصايت، ويژه‌اش گرداند، و امرش را آشكار كرد و نسبت به دشمنى با او هشدار داد و يار او را نزديك گرداند و پيروانش را بخشود و همه مردم را دستور به فرمانبرى از او داد. خداوند مى‌فرمايد: هر كه با او دشمنى كند با من دشمنى كرده است و هر كه دوستش بدارد مرا دوست داشته است و هر كه به او دشنام دهد به من دشنام داده است و

[1] امالى طوسى 1/ 119- 118 و كشف الغمّه 2/ 9 به نقل از امالى طوسى. ما گمان مى‌كنيم آنچه علّامه- رحمه اللَّه- نقل كرده با واسطه كشف الغمّه از امالى برگرفته است. بنگريد به همان مأخذ، آغاز جلد دوم.