ابن عبّاس‌[1]- مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: على براى من همچون سر است براى پيكرم.

همو[2]- مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: على براى من همچون سر است براى پيكرم.

على (ع)[3]- مى‌فرمايد: پيامبر 6 فرمود: حقّ على (ع) بر مسلمانان همچون حق پدر است بر فرزندش‌[4].

[1] مناقب ابن مغازلى/ 92، ح 135، و نظير آن در مناقب خوارزمى/ 87.

[2] همان ح 136 و همان/ 91- 90.

[3] همان/ 47، ح 70 و نظير آن در خوارزمى/ 230- 229 با سندش از عمّار بن ياسر و ابو ايّوب.

[4] علّامه بياضى در صراط المستقيم 1/ 242 مى‌گويد:

از حقوق پدران بر فرزندان است كه به هنگام پاسخ به نيازهاى آن‌ها بر ايشان رحم گيرند.

منظور از پدر بودن، ضرورت سپاس‌گزارى از نعمت‌هاى پدرى است و اين بر پدر و مادر نسبت به فرزندان نيز ضرورت دارد ... و ابن ميثم در شرح نهج البلاغه نزديك به اين معنا را بيان كرده است و در آن جا سخنى را از پيامبر6 روايت مى‌كند كه فرمود:« هر پيامبرى انسان زمان خويش است.» پس پدرى بر پيامبر و على به مجاز صدق مى‌كند و پيامبر6 جز على كسى را به چنين مقام والايى اختصاص نداده است.» علّامه مجلسى در بحار الانوار 36/ 14- 13 مى‌گويد:

« اخبار در اين پيرامون در باب اسامى پيامبر6 و كتاب امامت بيان شده و تحقيق آن چنين است كه آدمى حياتى جسمى دارد با روح حيوانى و حياتى ابدى با ايمان و علم و كمالات روحانى كه موجب دست يافتن به سعادت‌هاى جاودانه است و خداوند سبحان در جاى جاى قرآن كريم، كافران را مردگانى بى‌زندگى توصيف كرده است و مردگان مؤمنان كامل را به داشتن حيات وصف نموده است چنان كه مى‌فرمايد: وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً[ آل عمران/ 169؛] و مى‌فرمايد: فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً[ نحل/ 197؛] و آيات و اخبار ديگر. حق پدر و مادر حقيقى در دخالت بيش‌تر آن دو در زندگى فانى اين دنيا براى تربيت انسانى ضرورت مى‌يابد كه تقويت مى‌شود و زندگى آن دنيا را تأييد مى‌كند و حق پيامبر و امامان- صلوات اللَّه عليهم اجمعين- از هر دو جهت ضرورت مى‌يابد: جهت اوّل اين كه آن‌ها علّت غايى ايجاد همه خلايقند و در پرتو وجود آن‌ها باقى مى‌مانند و به سبب آن‌ها ارتزاق مى‌شوند و باران به بركت آن‌ها مى‌بارد و از براى وجود آن‌هاست كه خداوند، عذاب را دور مى‌كند و به خاطر آن‌ها خداوند اسباب را تدارك مى‌بيند، و جهت دوم، همان زندگى سترگ است كه به سبب آن‌ها ره مى‌يابند و از نور آن‌ها برمى‌گيرند و به بركت چشمه‌هاى علم ايشان خداوند به آن‌ها حياتى پاك ارمغان مى‌كند كه تا به ابد از دست نمى‌رود، پس ثابت شد كه آن‌ها پدرانى هستند حقيقى و روحانى كه مردم بايد حقوق آن‌ها را پاس بدارند و از عاقّشان بپرهيزند- صلوات اللَّه عليهم اجمعين- برخى از اين مباحث در ابواب كتاب امامت‌[ بحار الانوار 23/ 271- 270] آمده است.» بنگريد به: مفردات مادّه« اب» در بيان مفاهيم ابوّت.