يزيد بن زريع مى‌گويد: به بهز بن حكيم گفتم: آيا پدرت به نقل از جدّت و سپس به نقل از پيامبر 6 در اين باره با تو سخن گفته است؟ بهز گفت: پدرم به نقل از جدم آن را برايم گفته است و در غير اين صورت خدا گوشم را به پوششى از آتش بپوشاند.

در همين كتاب‌[1]- به نقل از انس بن مالك آمده است كه گفت: نزد پيامبر 6 بوديم در حالى كه گروهى از اصحابش نزد ايشان حضور داشتند. گفتند: يا رسول اللَّه! به خدا سوگند تو نزد ما از خود ما و فرزندانمان عزيزترى. راوى مى‌گويد: در اين هنگام على (ع) وارد شد. پيامبر 6 به او نگريست و خطاب به حضرت (ع) فرمود: دروغ گفته است كسى كه گمان مى‌كند با تو دشمن است و مرا دوست دارد.

در همين كتاب‌[2]- به نقل از ابو ايّوب انصارى با نام خالد بن يزيد نقل شده است كه مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: اى على! خداوند تو را چنين قرار داده است كه مساكين را دوست بدارى و به پيروى آن‌ها از خودت، خشنود باشى و آن‌ها هم از همچون تو امامى خشنود باشند، پس خوشا به حال كسى كه از تو پيروى كند و تو را تصديق نمايد و واى بر كسى كه تو را دشمن دارد و تو را تكذيب نمايد.

در همين كتاب‌[3]- به نقل از ابن عبّاس آمده است كه گفت: نزد پيامبر 6 بودم كه على (ع) با حالتى خشمگين بيامد. پيامبر 6 به او فرمود: چه چيز تو را خشمگين كرده است؟ على (ع) عرض كرد: عموزادگان تو مرا با آزار تو مى‌آزارند. پيامبر 6 با خشم برخاست و فرمود: اى مردم! هر كه على را بيازارد [او نخستين شماست در ايمان و باوفاترين شما به پيمان الهى. اى مردم! هر كه على را بيازارد] در روز رستخيز يهودى يا مسيحى برانگيخته خواهد شد. جابر بن عبد اللَّه انصارى گفت: يا رسول اللَّه! و اگر شهادت دهد كه خدايى جز اللَّه نيست و محمّد 6 فرستاده خداست؟

پيامبر 6 فرمود: اى جابر! اين كلمه‌اى است كه شما از ريختن خون آن‌ها خوددارى مى‌كنيد و نمى‌گذاريد اموالشان مباح شمرده شود و جزيه نمى‌دهند در حالى كه تحقير

[1] همان/ 51، ح 75.

[2] همان/ 121، ح 159.

[3] همان/ 52، ح 76.