در تاريخ خطيب‌[1]- به اسنادش از ابن عبّاس آمده كه گفته است: پيامبر 6 فرمود: در قيامت جز ما كه چهار تنيم هيچ كس سواره نخواهد بود. عبّاس عموى پيامبر 6 برخاست و گفت: پدر و مادرم فداى تو باد، تو و چه كسانى؟ پيامبر 6 فرمود: امّا من بر مركب خداى يعنى براق سوارم و برادرم صالح كه بر شترى سوار است كه پى شد.

حمزه، شير خدا و رسول خدا بر ناقه من عضباء سوار خواهد بود و برادر و پسر عمويم على بن ابى طالب بر شترى از شتران بهشت سوار است كه پشتى آراسته دارد و جهازش از زمرّد سبزى است كه طلاى سرخ نيز در بر دارد و سر آن از كافور سفيد است و دمش از عنبر سپيد مايل به خاكسترى و پاهايش از مشك خوشبو و گردنش از مرواريد كه بر آن گلدسته‌اى از نور قرار دارد. باطن آن، عفو و گذشت الهى است و ظاهرش رحمت خدا.

در دست اوست درفش ستايش. به گروهى از فرشتگان نمى‌گذرد مگر آن كه مى‌گويند:

اين فرشته‌اى است مقرّب يا پيامبرى مرسل يا بر دوش دارنده اريكه خداى جهانيان است پس منادى از عرش ندا مى‌دهد، يا كسى از درون عرش مى‌گويد: اين نه فرشته‌اى است مقرّب و نه پيامبرى مرسل و نه بر دوش دارنده اريكه خداى جهانيان. اين على بن ابى طالب امير مؤمنان و امام پرهيزكاران و جلودار پيشانى سپيدان است كه به سوى حضرت ربّ العالمين روان است. رستگار شد هر كه او را تصديق كرد و زيان برد هر كه تكذيبش نمود. و اگر عابدى ميان ركن و مقام، هزار سال و هزار سال خداى را عبادت كند كه همچون سبدى پوسيده گردد و سپس خداى را در حالى ديدار كند كه بغض آل محمّد را در دل دارد خداوند او را به رو در آتش جهنّم فكند.

در مناقب خوارزمى‌[2]- آمده است كه پيامبر 6 فرمود: هنگامى كه در شب معراج به آسمان برده شدم [و سپس از آسمان‌] به سدرة المنتهى، در برابر خداوند عزّ و جلّ قرار

[1] علّامه بياضى در صراط المستقيم 1/ 245 مى‌گويد:

« در اين حديث، پيامبر تصريح دارد كه بهشت، مشتاق على است و در آن جبرئيل تصريح كرده است كه او به پيامبر از جبرئيل شايسته‌تر است و اين كه على، امير المؤمنين است و اينك كه از جبرئيل به پيامبر شايسته‌تر است از آن سه نفر و ديگران به سبب برترى براى رياست شايسته‌تر مى‌باشد.».

[2] مناقب خوارزمى/ 215.