سپرهاى كوبيده شده. لباسشان از آهن است. بى‌مو هستند و كوسج. آن‌ها را سلطانى مى‌آورد كه از قلمرو سلطنت خويش روان شده است. صدايى بلند دارد و هيبتى نيرومند، همّتى بالا دارد. به شهرى نمى‌گذرد مگر آن كه آن را مى‌گشايد و درفشى براى او برافراشته نمى‌شود مگر آن كه او آن را سرنگون مى‌سازد. واى و واى بر حال كسى كه با او به مخالفت برخيزد. پيوسته چنين است تا به پيروزى رسد. پس چون امام ما چنين توصيفاتى كرده است و ما اين ويژگى‌ها را در شما يافتيم اميدمان به تو رفت و آهنگ تو كرديم.

بر اين اساس قلبشان آرام گرفت و هلاكو براى مردم حلّه و اطراف آن فرمانى نوشت به نام پدر من- رحمه اللَّه- كه در آن خيال مردم حلّه و اطراف آن را راحت كرده بود، و اخبار رسيده در اين باره بسيار است‌[1].

مبحث چهارم: در شجاعت:

امّت اختلافى در اين ندارند كه على (ع) پس از پيامبر اكرم 6 شجاع‌ترين مردم و بلاكش‌ترين آن‌ها در جنگ‌ها بوده است و فرشتگان آسمان از يورشهاى آن حضرت (ع) در شگفت بوده‌اند تا جايى كه پيامبر اكرم 6 را واداشت‌

[1] ابن شهرآشوب در مناقب 2/ 279 مى‌گويد:

« تمام اين‌ها پيشگويى امور غيبى است كه پيامبر بر اساس آگاهى الهى آن را به سرّ نزد على نهاده است، چنان كه خداوند مى‌فرمايد: عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً* إِلَّا مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً* لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ عَدَداً*، و پيامبر در اين مورد بر وصىّ خود خسّت نورزيده است، چنان كه خداوند مى‌فرمايد: وَ ما هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ‌ و على نيز بر فرزندان امام خود( ع) خسّتى نورزيد. نيز جايز نيست كسى چنين اخبارى را پيشگويى كند مگر كسى كه پيامبر پس از خود او را به مقام خود منصوب كرده باشد».

اين سخن در بحار 41/ 327 از او نقل شده است.

شيخ مظفّر در دلائل الصّدق 2/ 533- 534 پاسخى به ابن روزبهان داده است:« اى كاش مى‌دانستم كدام پاسخ را مى‌توان در فضيلت امير المؤمنين( ع) بر ديگران بر پايه پيشگويى‌ها داد كه خود، داور امتياز و برترى او بر ديگران و امامت اوست بر ساير افراد».

نيز بنگريد به: كشف المراد/ 416 و الغدير 5/ 52- 65.