نياز بود با ده‌ها كارمند دانشمند ورزيده و زبده و كوشا، اما علامه حاج شيخ آقا بزرگ تهرانى با پشتكار و نيروى يزدانى، اين كار شگفتى انگيز را يكتنه انجام داد و نشنيديم كه از آن مرد بزرگ در زمان حيات او يا پس از او با فرزندانش، از طرف كسى يا سازمان و نهادى محبّتى شده باشد، هر چند مولوى از قول چنين استاد دريا دلى فرموده است:

علّامه تهرانى در جوانى از مشروطه خواهان بود و در نجف اشرف در انتشار مجلّه «درّة النجف» همكارى مى‌فرمود.

فرزندم، اين نكات را گفتم تا به زندگانى اين بزرگان واقعى آشنا شوى.

علامه تهرانى در (انوار الساطعه في مائة السابعه) از طبقات الشيعه شرح حال سيد بزرگوار «ابن طاوس» را در صفحات 116 و 118 و 119 به تفصيل بيان كرده و گفته است كه از اجداد مادرى او يكى شيخ طوسى است «460- 385» و ديگرى «ورام بن ابى فراس» (قرن ششم)؛ سيد بن طاوس از طرف مادر از كردان ايل (جاودانى) شهر «حلّه» بوده است (مراجعه شود به كلمه «ابن طاوس» و «ابن ورام» در صفحات 107 و 197).

سيد بزرگوار، خود نيز در همين كتاب به تبار خويش اشارت فرموده است.

اى فرزند، در پايان مقال يادآورى كنم كه بنا به گفته «الذرّيعه» ترجمه كتاب حاضر، «كشف المحجّه» در سال 1310 هجرى قمرى با ترجمه (طرايف) اثر ديگر سيّد علّامه بوسيله جناب طبسى به چاپ رسيده است و ترجمه ديگر آن به قلم استاد بزرگوار آقاى آقا سيد باقر شهيدى گلپايگانى است كه به نام (راه سعادت) به چاپ رسيده است و من از آن نسخه بسى فيض برده‌ام، با اين همه، به ترجمه اين اثر دست زدم، چه معتقدم كه اين گونه آثار بايد هر چه بيشتر ترجمه شود، زيرا هر كس را بينشى است و سبك گفتارى، و بسا كه در هر ترجمه نكته‌اى نو از آثار ارباب دل و اصحاب يقين پديدار گردد.

اينك از درگاه كردگار يكتا مسألت دارم:

كه بركات اين ترجمه را نصيب ما و خوانندگان اين كتاب فرمايد و همه از اين معانى بهشتى طرفى بربندند، كه در اين حال، ترجمان را پاداشى بسزا نصيب شده باشد.