حضرت از اكابر و اعيان ايشان.

و علىّ بن اثير در تاريخ كبيرش ذكر كرده است كه اصحّ اقوال آن است كه علىّ بن ابى طالب (ع) در غرى مدفون است.

و يحيى بن عليان، خزينه‌دار حضرت امير، نقل كرد كه به خطّ محمد بن السّرى ديدم كه در پشت كتابى نوشته بود كه عضد الدّوله در ماه جمادى الاولى سال سيصد و هفتاد و يك به زيارت حضرت امير المؤمنين و حضرت امام حسين- صلوات اللَّه عليهما- مشرّف شد و در نهم ماه جمادى الاولى داخل كربلاى معلّى شد و زيارت سيّد شهدا كرد و تصدّقات بسيار كرد و مردم را در خور مراتبشان عطاها داد و در صندوق مقدّس آن حضرت دراهم بسيار گذاشت و فرمود كه بر سادات علوى قسمت كنند، چون قسمت كردند به هر سيّدى سى و دو درهم رسيد و سادات دو هزار و دويست كس بودند؛ و ده هزار درهم به خدمه و مجاوران داد و آرد و خرما صد هزار رطل بر اهل كربلا قسمت كرد و پانصد جامه به ايشان داد و ناظر سركار را هزار درهم داد؛ و پنج روز از ماه مذكور مانده بود كه متوجّه كوفه شد و چون داخل كوفه شد در روز دويم متوجّه زيارت حضرت امير المؤمنين (ع) شد و به شرف زيارت روضه مقدّسه مشرّف شد و بر صندوق دراهم بسيار ريخت و فرمود كه بر سادات قسمت كنند و بعد از قسمت به هر سيّدى بيست و يك درهم رسيده بود و عدد سادات هزار و هفتصد بود، و بر مجاوران و غير ايشان پنجاه هزار درهم قسمت كرد و به قرّاى قرآن و فقها سه هزار درهم برسانيد؛ و فوت شد عضد الدّوله- رحمه اللَّه- در سال سيصد و هفتاد و دو، بعد از آنكه از عمارت دار الشّفا فارغ شد.

و ابن شهرآشوب در كتاب مناقب از غزالى نقل فرموده است كه مردم را اعتقاد اينست كه حضرت امير المؤمنين (ع) در نجف مدفون است و مى‌گويند كه نعش آن حضرت را بر شتر بار كردند و آمد شتر تا موضع قبر و همان جا خوابيد؛ هر چند سعى كردند برنخاست؛ همان جا دفن كردند.

مصنّف مى‌گويد كه اگر ما ذكر كنيم آن جمعى را كه زيارت آن حضرت و تعمير آن‌