به پاداش عظيمى كه عوض شهادت حسين 7 به او داده خواهد شد با خبر كردند، و تربت قبر امام حسين 7 را به رسول خدا 6 نشان دادند. پيامبر 6 در اين هنگام چنين نفرين كرد:

اللّهمّ اخذل من خذله، و اقتل من قتله، و لا تمتّعه بما طلبه‌

، خدايا! خوار گردان كسى را كه حسين 7 را خوار كند، و قاتلش را بكش، و او را به مقصودش نرسان.

سفر غم انگيز رسول خدا 6 و دو خطبه كوتاه او

هنگامى كه امام حسين 7 دو ساله شد، براى رسول خدا 6 مسافرتى پيش آمد، ناگهان در يكى از رهگذرها ايستاد و در حالى كه اشك از چشمانش سرازير مى‌شد گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌»[1] يكى از حاضران از علّت ناراحتى پيامبر 6 پرسيد، آن حضرت فرمود: «اين جبرئيل است كه از زمينى كه در كنار فرات به نام كربلا است به من خبر مى‌دهد كه فرزندم حسين 7 در آن كشته مى‌گردد.» شخصى پرسيد: اى رسول خدا! چه كسى آن حضرت را مى‌كشد؟

فرمود: «مردى كه نامش يزيد است، گويى به قتلگاه و مرقد حسين مى‌نگرم.» پيامبر 6 به سفر خود ادامه داد و پس از مدّتى غمگين بازگشت، مردم در مسجد اجتماع كردند، پيامبر 6 بر فراز منبر رفت، در حالى كه حسن و حسين 8 در پيش رويش بودند، خطبه خواند، پس از خطبه، دست راستش را بر سر حسن 7 و دست چپش‌

[1]. اين آيه به آيه استرجاع معروف است( و قسمتى از آيه 156 بقره مى‌باشد) و هنگام مصيبت براى تسلّى خاطر، خوانده مى‌شود.( مترجم).