بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

مقدّمه مؤلّف‌

حمد و سپاس از آن خداوندى است كه نورهاى عظمت از افق انديشه‌هاى بندگانش درخشان است، و مقصود و هدفش از زبان گوياى قرآنى و سنّت آشكار مى‌باشد ...[1]

توفيقات سرشار الهى به شايستگان‌

اينكه خداوند دوستانش را از دلبستگى به دنيا آزاد ساخت، و ارواح پاك آنها را در فضاى ملكوت شاديهاى معنوى به پرواز درآورد، بى‌جهت و از روى اجبار نبود، بلكه آنان را به خاطر كمالات انسانى و اعمال نيك، شايسته الطاف مخصوص خود ديد، آنان بر اثر گرويدن به جهان ابديّت، داراى شوق و شورى وصف ناپذير به ذات بى‌همتا،

[1]. مقدمه كتاب به طور خلاصه و فشرده ترجمه آزاد شده است.