همچون شب تاريك شده كه هيچ كس و هيچ چيز ديده نمى‌شد، به طورى كه دشمنان گمان كردند دچار بلا و عذاب الهى شده‌اند، ساعتى با اين وضع درنگ كردند، سپس آن ظلمت و طوفان برطرف گرديد.

لحظات شهادت جانسوز حسين 7 از زبان هلال‌

هلال بن نافع مى‌گويد من در ميان لشكر عمر سعد بودم، ناگاه شنيدم يكى فرياد زد «اى امير! به تو مژده باد، اين شمر است كه حسين را كشت.» من به بين دو صف رفتم خود را به بالين حسين 7 رساندم، ديدم او در حال جان كندن است، سوگند به خدا مجروح به خون آغشته‌اى نديده بودم كه چهره‌اى زيباتر و نورانى‌تر از چهره حسين 7 داشته باشد، نور تابان صورت، و زيبايى قيافه‌اش مرا از انديشيدن در مورد كشته‌شدنش غافل نمود، در اين حال طلب آب كرد، شنيدم مردى به او مى‌گويد:

و اللَّه لا تذوق الماء حتّى ترد الحامية فتشرب من حميمها، سوگند به خدا آب را نچشى تا وارد حاميه دوزخ گردى، و از آب جوشان آن بنوشى.

امام حسين 7 فرمود: «واى بر تو! من وارد حاميه نگردم و از آب آن ننوشم، بلكه به جدّم رسول خدا 6 وارد گردم، و در خانه او در جايگاه صدق در پيشگاه خداى مقتدر، سكونت نمايم، و از آب بهشتى تغيير ناپذير مى‌نوشم، و شكايت رفتار شما را به رسول خدا 6 خواهم گفت.» در اين هنگام همه دشمنان خشمگين شدند به طورى كه گويا