280- عمرو بن عبد ود وقتى به تنگ آمد سوگند ياد كرد من هم سوگند ياد كردم، شما بشنويد دروغگو كيست؟

281- او سوگند ياد كرد كه برنگردد، مسلمان هم نشود در نتيجه هر دو مرد (امام على 7 و عمرو بن عبد ود) بجان هم افتادند.

282- وقتى برگشتم نگاه كردم ديدم به پهلو مثل شاخه خرما كه روى ريگها و بلندى مى‌افتد افتاده است.

283- من از لباسهاى او چشم پوشيدم و اگر من روى خاك افتاده بودم، او لباسهاى مرا بيرون مى‌آورد.

284- او از بى‌عقلى سنگ را پرستش مى‌كرد و من خداى محمّد 6 را از طريق صحيح عبادت مى‌كردم.

285- فرزند عبد ود وقتى صادقانه به شمشيرى كه به اهتزاز درآمده نگريست فهميد كه موضوع جنگ شوخى نيست.

286- اگر عمرو بن عبد ود در جولان زياده‌روى كرد با شمشير هندى (آب ديده) تيز و آماده كارزار او را به خاك هلاكت مى‌افكنم.