197- ترس شديد رنگ وى را تغيير داده، زيرا ناملايمات طولانى همه روزه ديدارش مى‌كنند.

198- با كمال ناراحتى فرياد مى‌زند: آى خدا لغزش‌هاى مرا ناديده بگير و عيب‌هاى مرا بپوشان.

199- پيش مردم زارى كردم و از آنها كمك خواستم و پاسخگوئى در ميان آنان نيافتم.

200- اى خداى من! اين توئى كه پاسخ مى‌دهى به آنان كه تو را بخوانند اي دوست من همين توئى كه سختى‌هاى بنده‌ات را برطرف مى‌گردانى.

201- درد من پنهان است و توئى پزشك. اى پزشك من چه كسى مى‌تواند مثل تو براى من طبابت كند؟!

دوستى دور و نزديك‌
202- آنگاه كه مى‌خواهى كينه بيافرينى هر روز بديدن دوستت مى‌روى و آنگاه كه مى‌خواهى محبت تو افزايش يابد گاه‌وبيگاه بديدنش مى‌روى‌[1] (يك روز نه يك روز).

[1]- كلمه« غبّ» در لغت يك روز در ميان است.