1559- در جنگ أحد فرزند عبد الدار (طلحة بن أبي طلحه) را نشانه گرفتم و با شمشير آبدارى كه استخوانها را مى‌درد به او حمله‌ور شدم.

1560- در نتيجه‌ى حمله كه او را غافلگير كردم به خاك افتاد و جمعيت او به گروههاى نااميد و مجروح پراكنده شدند.

1561- شمشيرم در دستم همانند شعله آتش مى‌جهيد و گردن مى‌زد و استخوانها را تكه، تكه مى‌كرد.

1562- آن قدر به كار خود ادامه دادم تا خداى من جمعيت آنان را پراكنده ساخت و ناراحتى دلهاى صبوران را شفا بخشيدم.

رجز غطريف بن جشم‌
1563- من غطريف هستم، بله و فرزند جشم. آنگاه كه مرگ ابراز وجود كرد با او به نبرد مى‌پردازم.

1564- تيغى صاف دارم و از نظر نژادى شخصى محترم هستم. در جنگ اولين شيرى هستم كه حمله‌ور مى‌شوم.

1565- در برابر شيرى كه قد برافراشته بر سر جاى خود بمان. خدا ذليلت گرداند.