جدائى و فراق ناچيز است.[1]

1194- از دست رفتن فاطمه 3 پس از احمد 6 دليل است كه رفاقت‌ها دوام ندارد.

1195- بعد از درگذشت آنان، خوشى چگونه تصور شود؟! به جانت سوگند، موضوعى است كه به آن دست‌يابى نيست.

1196- بزودى نام من را كنار مى‌گذارد، محبت مرا فراموش مى‌كند و پس از درگذشت من، دوست ديگرى در نظر مى‌گيرد.

1197- دوست من نبايد غم‌زده باشد و نه اينكه وقتى از نظر غائب شدم، ديگرى را بجاى من برگزيند و خوشحال باشد.

1198- دوست من كسى است كه وصالش با دوام و قلبش مركز اسرار من باشد و به كارهاى خصوصى من كمك كند.

1199- (دوست) آنگاه كه زندگى من پايان يافت (بايد رعايت نكته‌هاى گذشته را بنمايد)، زيرا گريه زنان نوحه‌گر (كه از روى علاقه و محبت نيست) ناچيز و محدود است.

[1]- اين شعر كه بالا ترجمه شد و آغاز آن ستاره است در بعضى نسخه‌ها وجود دارد.

\sُ لكل اجتماع من خليلين فرقة\z و كل الذي دون الفراق قليل‌\z\E