مسافران، و امام 7 كه دنيا را به اين كاروانسراها تشبيه كرده از نظر امكانات رفاهى كه ناچيز است، از نظر حرص و عجله، از نظر همسفران كه نيمى از آنها حيوانات هستند، از نظر محدوديتى كه در استراحت هست همه و همه وجه شباهتهائى است جالب و ظريف.
جمعى كه نصيحت عزيزان شنوند
بينند جهان را و مقيد نشوند
دنيا به مثل كهنه رباطى[1] باشد
آيند مسافران و در حال روند
قدرت نمىماند 1144- از لاغرى ناله مكن، زيرا چاق كشته و لاغر معالجه مىشود.
1145- قلب خود را فرودگاه تواضع قرار بده، زيرا فروتنى شخصيت را جلوه مىدهد.
1146- هرگاه يك شب مسئوليت جمعيتى را پذيرفتى، توجه داشته باش كه روز قيامت از حدود رياست تو بازخواست مىگردد.
هركس كه كند صبر و تحمل حاصل
آخر به مراد خويش گردد واصل
گر حكم تو بر جماعتى گشت روان
زنهار مشو به ظلم كردن مائل
1147- آنگاه كه جنازهاى را بسوى قبر انتقال مىدهى، توجه داشته باش كه تو هم پس از وى به قبرستان انتقال خواهى يافت.
1148- اى كسى كه روى قبر خويشاوند خود را تعمير و نقاشى مىكنى شايد مرده در زير خاك در زنجير عذاب باشد.
[1]- رباط: كاروانسراى ميان راه.